232.
film değil yaşamak ödülsüz alkışsız etkisiz ve kimsenin şahitliğine gereksiz ne ektiysek biçtik mi ellerinde saçlar senelerin başkentinde kaldı yirmili yaşları pişmanlık değil de tercihen ve genetik bir tutukluk. veda etmeyi de öğreniyorum sanırım. varoluşumda bir iz kaldı tercihen ben istedim. k. oteli şahit. son an mıydı bilmiyorum ama son ana kadar bekledim nasıl olurdu bilmiyorum ama aksiyona hazırdı. olsaydı daha mı iyi olurdu hayır olmazdı kitapta bir bölüm bitti zamanın ruhu şekil değiştirdi asla eskisi gibi olmayacak bize düşen nostaljinin tadını çıkarıp ağlamak ve iyilikler bulsun seni ve korusun. bunu da kimse okumasın.