hayatımı yazıyorum

ahmet haşim gibi gecenin sembolüne sığındım. radyo tiyatrosu açık kalmış, miadını doldurmuş, yastığımın altına sıkışmış dıın dıı dın. giriş jeneriği böyle. trt radyo tiyatrosu. uyanıp saatin dört olduğunu görmemle, ikinci uyanışım olan altı arası geçen zaman freud'a emanetmiş. yine mi electra çaresiz dertlere salınıyor, pek sevgilim freud'çum?  talihsiz oeidipus söyle bana, niçin konmuş o bülbül, bahçedeki asmaya? "sen haksızsın ve sana laflar hazırladım." diye sayıklayarak, malum tartışmada tarafımı seçemeden, sabah henüz görünürde yokken ama ülke sınırlarında saat altıyı gösterirken uyanıyorum. garip vücut esnetme hareketleri, su içme sekansı. ışıklarım henüz açılmadı. hazırlandığımda yatağıma son defa oturuyorum. karşımdaki duvardan bana bakmayan freddie posteri, göğüs kılları ve öne doğru uzayan dudaklarıyla ergenliğime bakıyor. şarkının beelzebub diye höykürdüğü kısım kulaklarımda. mamaaa diye devam ediyor.  eskisi gibi değil, god save the queen değil. kötü şe...

nail artla ilgiliydim bi aralar. şimdi pek uzatamıyorum tırnaklarımı, staj sebebiyle. değişik renkler de denemeyeli uzun zaman oldu. ama ojeler güzel. ojelerim çabuk bozuluyor dolabımda.  bugün nude pembe üzerine ışıltılı bir oje sürdüm. yine nude tonlarında sütlü eflatun simler. gözü yormayan, saf bir süslülük hali. havada uçuşan toz pembe peri kızları geliyor aklıma. bakınca mutlu oluyorum. yorucuydu buraya yazmadığım zamanlar. özlemeyi istemediğim ama özlediğim insanlarla rüyalarımda uğraştım hiç istemesem de. soğuk ve ıslak ve kirli kaldırımlara yüz sürüp, tek başıma üşüyerek uyuduğum zamanları tahayyül ettiren hislere kapıldım bu zamanlarda.  bir sürü bisküvi ve cennet hurması keşfettim. tarçınlı tabii. ve yoğurtlu tarçınlı. dengemin şaştığı zamanlar oldu. korktum yine, eskiye dönerim diye. birkaç film bitti. aklımdaydı, "ben bu filmleri yazayım bloga." yazmadım. zaman geçti. fringe finalini izleyeli çok oluyor. spoiler: kalbim ağrıdı. ama beş altı yıl önce, kıvırcık...