hayatımı yazıyorum

 o. ile sanırım istanbul’dan önce tanıştık. sanırım çünkü yurt odasındaki konuşmamızdan öncesini hatırlamıyorum ama var sanki öncesi ve o gecenin hırçın dalgaları sahilin kayalıklarına nasıl çarpıyordu ki ben özgür olduğumu garip bir hüzünle kutluyordum.  askeri disiplini bana çok yaban gelmişti. o sıra dağa, taşa, bayıra a.c.a.b yazabilirdim. şimdi de evet, sevmiyorum asker olma fikrini ve o zamanlarda vicdani red denilince auw olan şey bugün parayla satın alınıyor. neyse. o yüzden biraz ters düştüm onunla ama terslikte de bi takım hareketlenmelerle ilerledik. sonuç olarak gece yarısı kimse tam olarak güvende hissetmez ve gece yarısı bu yüzden daha cazip gelir bazı zamanlar bazı bireylere. iki karşıt, dört sessiz harf o dönemde çok yakındı merkezime.  her hareketinde muntazam bir düzen vardı. çay içişinde, kumandayı masaya koyuşunda, ayakkabı giyişinde, kemeri tutuşunda, mumu yakışında, kalem tutuşunda... biraz da irrite ediciydi benim için bu. iki nokta. mesela ben de b...

  +2300 bunu ben yazmadım. pati yazdı. tesadüfen karşıma çıktı. yağmurlu bir akşamüstüyken üstelik ve çöp tenekeleri belki de çoğu yerden güvenliyken onun için. tekinsiz gri lekenin önünde bir avuç hareketsiz tüy karmaşasıyla göz göze geldiğimde onu öylece bırakamayacağımı anlamıştım. bir çift siyah gözden ibaretti canlılık belirtisi. göz göz göztepe. sevgili göztepe taraftarını sevgiyle anıyorum bu arada. tanıdığım ve tanımadığım her haliyle. bir de balık var, okuduğumda bana bir şeyleri hatırlatan. ben, çok uzun zamandır yazmadığımdan konu dağılır burada ve kelimelerim bağlanmaz birbirine. imlecin git geline hallenen bir aylık kedi üyemiz de izin vermez belki buna. kedi yavrularının annesiz büyümek zorunda kalanlarında anne seçtikleri insanlarında favori saklanma mekanları var. yaşlı kedim bel çukurunda, büyük ihtimalle yavru kedim boyun oyuntusunda. dün gece, daha doğrusu uykuya dalabildiğim sabaha karşı ercü gördüm rüyamda. oldukça güzel bir rüyaydı bence. ercü canım ercü. ...