sonra editlenecek.
yağmurlu bi gün. sade filtre kahvemi alıp karşımdaki uzun binaları, farları vızır vızır sesler çıkaran arabaları ve gri gökyüzünü izliyorum. müzik de dinliyorum ama insanların konuşmalarını ve sokağın sesini dinlemek daha fazla hoşuma gidiyor sanırım. nasıl olur da insan sever insan neyle yaşar nasıl yaşar. nasıl boşluğun bıraktığı yarayı kabul ederek akışa uyar. uymayanları bu dünya nasıl saklar. birinden duymuştum. ailenin nasıl bi şey olduğunu bilmeyenler, uzaktan gördükleri evlerin ışıklarında hep bi şeyler arar minvalinde. uzun yıllar apartman dairelerinden dışarı süzülen ışıklara bakmayı sevdim. sebebini bilmiyorum. belki de budur. akşam üstü sıcaklığı gibi. günün patıltısı: soğuk havada yürüyüş sonrası kendine kahve ısmarlamak iyi hissettiriyor. boşluğu kabullenmek ve ilerlemek. bi de bi turizmci olsaydım belki. eğlenen insanları görmek hoşuma gidiyor. eğlenin la.