sarıldım.
farklılık kabul edilmesi zor gerçekliklerden. üstelik akıl yaşta da başta da yok zamanlarda. olgunluk çağımda mıyım bilmiyorum ama eskiye göre bir adım ilerideyim sanki. şimdi kimseyi suçlamıyorum ve kızgın değilim. biraz kırgınlık var üzerimde ama doğuştan mıdır bilemedim. dün koza han’da bitirdim seni. milat olsun dedim oysa sevmem böyle keskin çizgileri. yıllarımı aldı bu ışıklık ve belki de haklıydın. senin de sevdiğini biliyorum şimdi. farklı pencerelerden bakmaya doğmuştuk sadece ve senin bir beden daha yaratman benden seneler öncesinde ağır gelmişti bana. üstelik bedenin gölgesi de hep seninleyken. yine de derin ve yoğun bir histi senli günlerim. bir daha yaş itibarıyla da yaşamayacağım ve yaşamayı tercih etmeyeceğim. elinden geleni yaptın. farkındayım. teşekkür ederim. çok ısrar ettim, çok soru sordum ve tüm cevaplar senin dışındaydı. sen de dahil. şimdi hoşçakal ve hak ettiğin iyilikler bulsun seni. ben şükrederek kendi yoluma gidiyorum. öğrenmem gerekeni öğrendiğim...