günlük.

paticiğm kucağımda, ıhlamur çayı kokan mutfakta günümü düşünüyorum. serviler, çamlar, martılar, kediler, yılbaşı süslemeleri, kurabiyeler, insanlar geçti gözlerimin önünden. yün ipten yapılmış noel baba figürü aldım ve kapıya astım. beni karşılasın ve mutlu olayım. sevdiklerim için ufak hediyeler hazırlamaya da başladım. kapı komşuma da bir hediye ayarlasam hiç fena olmaz. çam ağacı süslemek güzel ama yeni yılın ilk günü onunla yüz yüze gelmek üzüyor beni. tüm heyecanım kaçıyor ve anlam kayboluyor. güzelim ağaca haksızlık yapıyorum sanki. işte bu yüzden ağaç tercihim değil ama ufak renkler katmaya çalışıyorum çevreme. kendime rağmen. 

akşam arkadaşımla buluştum. bir zamanlar sıkça geçtiğim caddeden geçip kahve içtik. kurabiye süsleme date’i planladık. kurabiyeleri ben pişireceğim, glazürle o ilgilenecek. sevindirik oldum. iyi geldi bu buluşma. 

kar yağmıyor, soğuğu var sadece ve sokaklarda halâ görebildiğim çiçeklerle sonbahar efekti veren yapraklar.