Yalnızlık
Geçirdiğim zorlu dönemden sonra, mevsim bahara dönmeye yüz tutmuşken, ben yeniden kalmaya başladığım yurdun pek sevdiğim ağacı gören odasında tek başıma sıcak çikolatamı yudumlayıp müzik eşliğinde sana yazıyorum. Uzun aradan sonra. Neler oldu, neler geçti hayatımdan geçen birkaç ay boyunca? Ben de bilmiyorum. Zaten ne önemi var ki? Boşver. Bugün kendimi daha önceki günlerden fazlasıyla yalnız hissediyorum. Bu gece yalnızlık pek keyif vermiyor sanki. Ama şikayetçi değilim. Birkaç saat önce halamla konuştum telefonda.Yıllardır beni arayıp sormayan birkaç aile üyesinden biri... Annem fotoğrafımı benden habersiz göndermemiş olsaydı belki bikaç yıl daha konuşmayacaktım. Dedem gibi babaannemin de ölüm haberini bana söylemeye gerek duymayacaktı belki hiç kimse. Neden bazı çocuklara çocuk olma hakkı verilmez ? Neden olgun davranması beklenir bazı çocukların? Neden ölümle korkutulurlar? Sonra neden kin duyulur? Bilmiyorum. Halamın sesi değişmemiş. Çocuklu...