BEN GERİ GELDİM!

-
Hellö there!

Ben geri döndüm:D
Başka bir blog açmıştım ama buraya tekrar yazmaya karar verdim. Burada birikmiş bir sürü hikayem, anım var. Açtığım diğer bloğa pek ısınamadım açıkçası.
Özlemişim burayı.
Eskiden defterlere yazardım; ne çok yazardım... Çok sevdiğim Oğuz Atay'ın Günlük'ünü almıştım lisemin yanındaki kütüphaneden. El yazısını taklit etmeye çalışırdım. İyi de yapardım bu işi. Ama el yazım, babamın el yazısına benziyor istemsizce. Genetik bir miras olabilir mi mürekkep izi ?

Yaz geldi, pişiyorum. Baharı seviyorum; dalların renklenmesi, sokaklardaki o ballı çiçek kokusu ve akşam serinliği beni çekiyor. Doğanın uyanışını izlemek hoşuma gidiyor. Ama yaz sıcağını sevmiyorum.
 Haftaya son bir sınavım var. Eğer bütlere kalmazsam... İkinci döneme pek alışamadan bitti gitti. Okulla pek alakam olmadı. Sık sık Ankara'ya gitmeye çalıştım. Bir de okul deneyimi dersi vardı dönem boyunca. Her cuma anaokuluna gittim, güzel ve yorucu bir deneyimdi.
 Hayatım şu an stabil, devam ediyor.
 İçimde okulun tatile girmesine dair bir mutluluk var. Tam şu anda Ramazan davulcusu geçiyor sokağımdan. Ramazan ayını seviyorum. Sokaklar dolu. Normalde bu saatte kimse olmaz sokakta ama hem yazın gelişi hem cuma gecesi olması hem de Ramazan ayı olması... Sokağımı neşeli kılıyor. Tanrım, sana inandığım zamanlarda içimden geçirdiğim cümleleri biliyorsun:)
Sokağımdan neşe, kalbimden iyilik eksik olmasın. Hiçbir zaman. Waratte Candy! :D

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

bunları boşver, olan yine olur.

-
bugünün akşam güneşi ne güzeldi. dün gecenin göğünden üç meteor düştü avuçlarıma. yüzüme sürdüğümden belki yaşamın parıltılı gözyaşları yıkadı ruhumu bugün. mutluyum. geçmişin düğüm izlerini okşadım ve içim eridi. belki şimdi değil ama bir sonbahar akşamı düşer yanaklarına seni düşündüğüm anlarım. belki. kim bilir sevgili okuyucu. herkesin inandığı bir gerçek ihtimali yok mu?  eve dönerken ülkü'den aldığım eklerin yarısını sütlü kahve eşliğinde tadıyorum sana bunları anlatırken. bu aralar komaya girecek kadar şeker tüketiyorum. takıntılı olduğum ve her gün aynı saatte tüketmem gereken çöp besinler türedi yaşamımın bu evresinde. pilatesi bıraktım. karın kaslarım, omuzlarımdaki ve kasığımdaki pump damarlar ve müthiş ince belim, kıbrıs dönüşü iki ay içinde saklandı şeker tüketim yorganının altına. yapabileceğimi gördüm. manyak oldum biraz ama dengeyi bulacağımı biliyorum. herkesin inandığı bir gerçek ihtimali yok mu? ağustos'u ortalarken sonbaharın gelişine biraz seviniyorum. yıll...
Devamı

konusu sen olmayan günlük.

-
Resim
şu yaz gecesini daha anlamlı kılan ve belki evrende kapladığım alanı sevgiyle benimsememi sağlayan serin rüzgara, taze nane yapraklarının varlığına, kahve çekirdeklerine, pati'nin ay çöreği bakışlarına ve daha nicelerine... minnettarım. ve sana, yaktığım mektupların dumanlarıyla. aslında konu sen değilsin, bunu biliyoruz. yine de düşünmeden edemedim, her şey farklı olsaydı. her şey farklı olsaydı, şu yaz gecesinde melankolinin durgun sularında yüzmekten zevk almazdım. duru ve sakin bir denizde, aniden ama korkutmadan bastıran yağmur eşliğinde suyun kaldırma kuvvetine emanet etmek gibi bedeni. kulağında sessizliğin uğultusu.  bugün belki de seninle oturduğumuz  aynı  masada türk kahvesi içtim. anımsayamıyorum. gözlerinle yan masadaki aileyi göstermiştin. açıkça sormadım ne demek istediğini. açıkça sorduğum bazı soruların cevabında boğulmuştum ondan önceki zamanlarımızda. şu yaz gecesinin konusu da sen değilsin, objesi de sujesi de ve her şeyi de. tek başıma, yıldızların ar...
Devamı

2405.

-
merhaba sevgili okuyucu.  burayı tekrar açıp açmamak arasında kaldım. bir yanım özlüyor. bir yanım ve mizacım kapalı bir kutu olmanın sıkışmışlığında buluyor rahatlığı. bakalım zaman ne gösterecek ve ben yazarak yüzleşmeye hazır mıyım kendimle. çoğu zaman ve asıl önemli olan bu. hayatım iki ay önce tam bu gün, radikal bir değişikliğe uğradı. tercihen atılmış bir imzaydı. bilinçli mi bilmiyorum. zaman gösterecek. нет риска, нет истории. depresyona girdim ve kimse bilmiyor. eskisi gibi olmayacak, bunu net biliyorum. çok soruyorum kendime, izliyorum içimi. kendimi suçlamamaya çalışarak. çünkü biliyorum, suçlanmak beni daha da dibe çekiyor. manyak oldu kafam, bedenim. yoruldum. kendimin kendime kötülüğünden korusun kozmos beni. korktuğum çoğu şeyi eninde sonunda getiriyorum ayağıma ve giyiyorum o çuvalı. neyse, düzelecek. anlamlı bir hayat... içinde bulunduğum kurum bana göre mi bilmiyorum. sıkıcı yanı çok. yalnızlığı fazla seven biriyim ve çoğu zaman zorlanıyorum başka insanların raha...
Devamı