hayatımı yazıyorum

biri vardı. uzun süredir instagram üzerinden tanışıyorduk ama son bir ay boyunca çok şey paylaştık. birbirimize destek olduk. ben anlattım, o anlattı. kendi adıma kendimi onda buldum. kısa zamanda yaralarımızın ilacı olmaya çalıştık. onu çok iyi anlıyordum çünkü hislerimiz çok benziyordu. bugün fazla yazmayacağım ama o artık yok. her sayfasını merakla bekleyip umut etmeye çalıştığı kitabı, 21 yaşında bir araba kazasıyla son buldu. yüreğinin en ateşli döneminde bu olmamalıydı. iz bıraktın. ve bıraktığın izlere iyi bakacağım. seni özlüyorum. o ev, o yol, sahil, kırmızı bisiklet... kardeşim, kalp yoldaşım... ışıklar içinde uyu.

bazen sıkılıyorum. yazabilecek güzel şeylerimin olmamasından sıkılıyorum. şarkılı link belki sevdiğim kedileri, yediğim güzel yemekleri, gece eve dönerken arabanın camından bana eşlik eden gece rüzgarıyla birlikte izlediğim dünyayı anlatmalıyım. gece kızıyım ben. kız olmaktan da bağımsız. belki erkek olsaydım gece daha rahat dolaşabilirdim sokaklarda. gecenin sessiz rüzgarını hissetmek, kokusunu duymak, varlığımı sorgulamak yaşını hiç geçmeyeceğim herhalde. belki de bi şarkı duyduğunda aklına ben gelirim ve özlersin kimseyi özlemediğin kadar ve gizemli bi düşün, güzel peri kızı olurum senin için ömür boyu. kim bilir...

özlediğim bi şeyler var. korktuğum bi yerler var. özlediğim aslında ben miyim ? olgunlaşan bir çocuğum. sinirli, merhametli, aptal, akıllı... ve daha neler. şarkılı link yaz geldi buraya. ne zaman yaz gelse, sanki bilet tarihi belirsizmiş gibi hazırlıksız yakalanıyorum. belki de mevsimler bana bi şey öğretmeye çalışıyordur. kimse mükemmel değil ve sen hiçbir zaman hazır olmayacaksın gelişime. hoş geldin yaz:) aslında seni de sonbahar kadar seviyorum. bir beklenti içinde olmamaya çalışıyorum. beklediğim başkası değil, kendimdi. aslında hep yalnız olan birinin, yalnızken bu kadar rahatsız ve boş yaşaması doğal mı? ben uzun süre, uzun yıllar kendini sevmemiş bir kızım. öyleymişim yani. sebep nedir bilmiyorum. bu içsel düşüncelerim, hislerim genlerimle mi alakalı yoksa yaşadıklarımla mı bilmiyorum. son günlerde bi şeyler fark ediyorum. saksıdaki çiçekten, bi bardak kahveden mutlu olabilir miyim başkasından gelecek mutluluk kadar... kendimde mutluluk bulmadan başkasında aradığımı b...