hayatımı yazıyorum

aşırı heyecan duyduğum, kendi yönetimimi yapmakta zorlandığım bir konu var. aslında birden çok konu var ama hepsi aynı anda çıkmıyor ortaya. durağanlık iyi gelecek gibi ama o anlarda, bunu sağlamak mümkün değil. bu yüzden belki sayılara ve ritüellere ihtiyaç duyuyorum. sanki hata yapacakmışım gibi. oysa her şey olacağına varıyor. kendimi çoğu şeyden niçin geri çekmişim, neden gizlenmeyi tercih etmişim şimdi anlıyorum. alışkın olmadığım şeylerle baş etmekte zorlanıyorum. baş etmek, kendime yakıştırmak, iç sesleri yönetmek ve bunlar olmasa bile akışına bırakabilmek benim için çok zor. çok değil ama zor. üstesinden gelir miyim. gelirim.  zeminin sertliğini hissetmek istemiyorum.  *d.k. şarkısı. ergenlikte çok dinlerdim sebepsiz dilime dolandı. 

yara bandı olmak istemezdim. hayatımın bağzı ve yeni yetme  bölümlerinde bunu bizzat ben istemiştim. gereksiz bi istekmiş. dişi içgüdülerim genellemeye müsait değil ama en nihayetinde böyle herhalde. yani buna bağlıyorum. hayatımın şu döneminde, şu nalet dönemimizde -ki hadi güzel yanlara odaklanalım. mesela nefes alıyoruz, nispeten sağlıkla :}}}}}}- asla yara bandı olmak istemedim. somut ve açık iletişime muhtaç bir mevzu var ortada ve kadersel boşlukta salınıyor. kime denk gelirse. kişisel sorunlara odaklanmaktan ziyade toplumun sorunlarını baz alarak hayata, evrenin denk geldiğim  frekansına sövüyorum. naif kişiliğimin sessiz çığlığı bu. kimse duymuyor. evren duyup bana kinleniyorsa ve karma karşıma bi şeyler çıkaracaksa, ben ona bi şey diyemem. asmayıp beslemek kendi tercihi sonuçta. bunu ben istemedim. arkadaşlar, biraz sert giriş yapabilirim kimse kusura bakmasın, üstüne de alınmasın. çiklotlara kaşık attığım, herkeslere -kendim de dahil- göz devirdiğim periyotların ruti...

bir köpek gördüm. dirsekleri yara olmuş. ağladım. gecenin bi saatinde, insanların içinde dolaşan siyah bir köpek için ağladım. zırıl zırıl değil ama zil zurna burun direği sarsıntısı. kimse duymasın. her şey çok güzel ama köpekler ve kediler ve diğerleri hep iyi olsun istiyorum. sokaklarda başıboş dolaşmasınlar mesela her birinin sıcak bir evi olsun. halbuki insanlar kontrolsüz ürerken, şu işi bile beceremezken. öle işte.  ayrıca, nepoçipi sana laflar hazırladım ve sen haksızsın. bunları da sevdiğimden yazıyorum. çok basit hatalar bunlar. bilirkişi asla değilim ama bunu ben de görebildim. farklı bir şeyler gerekiyordu.