muhtevası saçma.

-

skinny pantolonlar.
ocak ayının birinde ikibinyirmisel talihsizlikler, tarih attığımız sayfalardaki mürekkepleri dağıtmadan/telefonlarımızdaki saatleri bozguna uğratmadan giymiştim ve kemerimi belime. bilirsin, severim revolver. 
skinny pantolonlar. 
caddelerde yürüdüğümü hissetmediğim zamanlar. şimdi düşündüğümde, uçuyormuşum. havaların fazla soğuk ve ısıran kısmını eldivenimin dışında tuttuğum yanılgısını elimin kızarık soğuk yanığında fark ettiğimde gecenin ikisinde yediğim o tatlı biber soslu hamburgerin üstüne yemin edebilirdim, hayatın yaşanacak güzel günler getireceğine inancım vardı. sokaklarda double pıtlı dumanlarımı havaya bırakırken gün ışığını sakince düşlerdim. ay ışığının olmadığı gecelerde ışığı kendim yaratabilirdim. 
cebimde taşıdığım, geçmişten gelen hayaleti de gölgeme eklediğimde birkaç pıt da gözlerimden düştüğünde, öfkelenerek yaşamın ihtimallerinin gücüne tutundum kendi gücüme de inanarak.  acılı öfkemle birlikte bir revolverim olsaydı kemerimde taşıdığım, altıpatlarda dünya barışı için maslow'un hiyerarşisinde üstü görebilirdim. güç terkiplerinde çatıştığımı anladığımda, tez ve antitezlerde ilerleme kaydetmenin varlığıyla anlaşma yaptım. 
şimdi varla yok arasında skinny pantolonuma başarısız güzellemeler koşarken, cemal süreya'nın kaybettiği y harfiyim. belki. 

bugün pantolon giydim.
 skinny. 










Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

bunları boşver, olan yine olur.

-
bugünün akşam güneşi ne güzeldi. dün gecenin göğünden üç meteor düştü avuçlarıma. yüzüme sürdüğümden belki yaşamın parıltılı gözyaşları yıkadı ruhumu bugün. mutluyum. geçmişin düğüm izlerini okşadım ve içim eridi. belki şimdi değil ama bir sonbahar akşamı düşer yanaklarına seni düşündüğüm anlarım. belki. kim bilir sevgili okuyucu. herkesin inandığı bir gerçek ihtimali yok mu?  eve dönerken ülkü'den aldığım eklerin yarısını sütlü kahve eşliğinde tadıyorum sana bunları anlatırken. bu aralar komaya girecek kadar şeker tüketiyorum. takıntılı olduğum ve her gün aynı saatte tüketmem gereken çöp besinler türedi yaşamımın bu evresinde. pilatesi bıraktım. karın kaslarım, omuzlarımdaki ve kasığımdaki pump damarlar ve müthiş ince belim, kıbrıs dönüşü iki ay içinde saklandı şeker tüketim yorganının altına. yapabileceğimi gördüm. manyak oldum biraz ama dengeyi bulacağımı biliyorum. herkesin inandığı bir gerçek ihtimali yok mu? ağustos'u ortalarken sonbaharın gelişine biraz seviniyorum. yıll...
Devamı

konusu sen olmayan günlük.

-
Resim
şu yaz gecesini daha anlamlı kılan ve belki evrende kapladığım alanı sevgiyle benimsememi sağlayan serin rüzgara, taze nane yapraklarının varlığına, kahve çekirdeklerine, pati'nin ay çöreği bakışlarına ve daha nicelerine... minnettarım. ve sana, yaktığım mektupların dumanlarıyla. aslında konu sen değilsin, bunu biliyoruz. yine de düşünmeden edemedim, her şey farklı olsaydı. her şey farklı olsaydı, şu yaz gecesinde melankolinin durgun sularında yüzmekten zevk almazdım. duru ve sakin bir denizde, aniden ama korkutmadan bastıran yağmur eşliğinde suyun kaldırma kuvvetine emanet etmek gibi bedeni. kulağında sessizliğin uğultusu.  bugün belki de seninle oturduğumuz  aynı  masada türk kahvesi içtim. anımsayamıyorum. gözlerinle yan masadaki aileyi göstermiştin. açıkça sormadım ne demek istediğini. açıkça sorduğum bazı soruların cevabında boğulmuştum ondan önceki zamanlarımızda. şu yaz gecesinin konusu da sen değilsin, objesi de sujesi de ve her şeyi de. tek başıma, yıldızların ar...
Devamı

2405.

-
merhaba sevgili okuyucu.  burayı tekrar açıp açmamak arasında kaldım. bir yanım özlüyor. bir yanım ve mizacım kapalı bir kutu olmanın sıkışmışlığında buluyor rahatlığı. bakalım zaman ne gösterecek ve ben yazarak yüzleşmeye hazır mıyım kendimle. çoğu zaman ve asıl önemli olan bu. hayatım iki ay önce tam bu gün, radikal bir değişikliğe uğradı. tercihen atılmış bir imzaydı. bilinçli mi bilmiyorum. zaman gösterecek. нет риска, нет истории. depresyona girdim ve kimse bilmiyor. eskisi gibi olmayacak, bunu net biliyorum. çok soruyorum kendime, izliyorum içimi. kendimi suçlamamaya çalışarak. çünkü biliyorum, suçlanmak beni daha da dibe çekiyor. manyak oldu kafam, bedenim. yoruldum. kendimin kendime kötülüğünden korusun kozmos beni. korktuğum çoğu şeyi eninde sonunda getiriyorum ayağıma ve giyiyorum o çuvalı. neyse, düzelecek. anlamlı bir hayat... içinde bulunduğum kurum bana göre mi bilmiyorum. sıkıcı yanı çok. yalnızlığı fazla seven biriyim ve çoğu zaman zorlanıyorum başka insanların raha...
Devamı