"bu baloya davetli kızlar, babalarının cenazesinde bulunmayacaklar"

geçen birkaç kötü olaydan sonra, evet, yaşıyorum.

aslında son bir aydır, içim de dışım da kötü. ama kimseye belli etmeden (kendime de dahil) mutlu gözükmeye çalışarak yaşıyorum. aslında bir zamandan sonra, yani mutlu görünmeye çalışa çalışa mutlu da oluyorum.
gökyüzüne çerçeve olan ağaç dallarına bakınca mutlu oluyorum. serin havayı içime çekince mutlu oluyorum.

çok eskiden, sanıyorum 5 yıl kadar önce, biri ebced hesabıyla analiz yapmıştı karakterim üzerine. bir sürü şey dedi ama aklımda net olarak şu kalmış: hayatım iyi-kötü arasında geçen senelerden oluşacakmış. yani, bir sene her şey yolunda giderken diğer bir sene tepetaklak olacakmış. merdivende bir basamak yukarı, bir basamak aşağı... ne yani? hayatım boyunca bir ilerleme kaydedemedim mi?

hayatıma ve karakterime direnmek işte böyle bir şey 🐼

Umay Umay'ı hatırlayan var mı? 

"sen yine olduğun gibi kal, benim için sakın değişme" derken ne kadar ciddiydi ?

90'ları seviyorum. Sonuna doğmuş olsam da bana ait bir şeyler var o yıllarda. 

yüreklerin en düşsüz yerinde 

öyle apansız kalakaldım
ben kötüyüm, erdem kimin adı
bir bıçakla rüzgar sokarım içime
sonra iyileşecegimi söylerim
cam kırıklarının üstünde sevişmekten bıktım derim 
dilsizim babam da yok benim
ve kendimi yakarak öğrenirim
siyah ama sıcak öğrenirim
yalayarak tükürerek durup kusarak öğrenirim.