Duvardaki poster

Sabah ezanı az önce okundu. Havanın aydınlanmasını görmeden uyuyakalmam büyük ihtimalle. Gündüz uykularım, boş gezenin boş kalfası hallerim, bu saate bekçi yaptı beni. Keyfim de pek yerinde değil birkaç gündür. Tatili yarıladım, şimdiden yeni dönemi düşünmek geriyor beni. Bölüm değişikliği planlarım tamamen suya düştü. Üniversitenin ilk yılında attığım yanlış adımlar yüzünden, belki de hayatımın fırsatını kaçırdım. Böyle düşününce, çok kötü hissediyorum. Kötü hissetmemek için, bardağın dolu tarafına bakıyorum. Her işte vardır bir hayır mottosu... bu sene başlayacak stajımsı görevler geriyor beni. Halbuki çok faydalı olabilir, eğlenceli olabilir. Ama biliyorsun, içimde asosyal bir çocuk yaşatıyorum. Ya da tam tersi...

Yazdığım diğer yazılara baktım. Zor günler geçirmişim. Kendimi takdir ettiğim mücadeleler vermişim. Hatırlıyorum üzüntülerimi, sıkıntılı ruh halimi. Şükrediyorum. Durumum hiç kötü değil, umutsuzluğa kapılmak kolaya kaçmak olur. Mücadeleye, kendimi geliştirmeye, korkularımın üstüne gitmeye(biri hariç), hareket etmeye ve hayatı yaşamaya devam. 

Belki kurduğum hayaller gerçek olmayacak. ama başıma gelecekler, belki hayallerimden daha uygun olacak hayatıma. Uygunluklar beni mutlu eder umarım. 

Daha büyük işlerle meşgul olmak isterdim ama demek ki bana uygun olan bunlardı. 

Lisede duvarıma astığım bir poster vardı. John Lennon, yuvarlak gözlüklerinin ardından bana bakıp, "hayat, sen planlar yaparken başından geçenlerdir." deyip durdu birkaç zaman. 

"I just shot John Lennon." 

Hayat böyle bir şey.