halı desenlerine ve tavana dair bazı mülahazalar.

soğuk ama balkondan güneş ışınlarını görebildiğim bir pazar ortası. yazarken ellerim üşüyor ama üşümek de iyi geliyor.
s. teber'in freud biyografisini okuyorum bu defa. podcastlerinde dinlediğim cümlelerin farklı halini ama özcesinde aynılarını okuyorum. bu bana zevk veriyor. bundan önce okuduğum teber kitaplarını, zamanın nasıl geçtiğini fark etmeden bitirdim. sanki karşımda serol bey, kedi, şarap ve belki adını bilmediğim bir yeşil çiçek. sohbetimiz koyulaştı. freud da ilgi alanımı cezbettiğinden, kitap hemen bitmesin diye araya başka bir kitap sıkıştırdım. bir onu bir bunu okumak.
pek sevgili freud'un yaşadığı dönemde, yani 1800'lü yılların sonları, herkes (tamam, herkes demek doğru olmaz ama entelektüel fuları bayrak etmiş herkes.) mektup yazarmış ve günlük tutarmış. biyografi kaynaklarından biri de bu mektuplar ve günlükler. ne var ki freud, bilinçli olarak çoğu mektubunu ve günlüğünü yok etmiş. onun iç dünyasıyla ilgili bilgi sahibi olmayalım diye, belki.
ben de yazmaktan kaçıyorum genelde. iç dünyam bilinmesin, okunmasın. ölüp gideceğim, arkamda belki de anlamlı bir iz bırakmadan, kendi anlamlarımla. tanınan bir yazar, düşünür, sanatkar vs. olmayacağım aşikar ve kimse geçmişimi, beni merak etmeyecek, biyografim yazılmayacak.
serol'un da kitabın ön sözünde yazdığı gibi "...analist değilim. analiz bile olmadım, olamadım. freud'un söylediklerini gerektiği kadar anlayıp anlamadığımdan bile kuşkuluyum..."
hayatımı sürdürme biçimimin basitliğinde ve çoğunlukla bana yetersizliğinde zamanı tüketiyor ve tükenerek büyüyorum. anlam olmaya, anlam bulmaktan yorgun düşerek susuyorum. belki de anlamın en büyük payı ve kendisi benim. ama insan duymak istiyor, görmek istiyor. üreterek anlamlaşmak eyleminin, narsisizm gölünde yüzdüğünü görmek istiyor.  bu dünyada kırmaya fırsat bile bulamadığı o kalbin, kara sevdaya düşüp ölümüne sebep olmuş ve bunun günahını çekiyor gibi. birkaç süslü cümleyle tanrılaşma sanrısı ve bir taş parçasından ibaret olma hissi...
 aşk arayışı, sevilmek açlığı, çocuklarla soy devam ettirmek ihtiyacı... bu yüzdendir belki. herkes kendi nergisini kendi açtırmak istiyor.
*
iki gündür izlediğim messiah/mesih dizisi bu akşam bitti. ilginçti. devamı gelir mi bilmiyorum. kıyamet alametleri gerçek oluyor ve isa dünyaya yeniden geliyor. bu süreci anlatan, çabuk biten sürükleyici bi dizi olmuş. sevdim.