bunları boşver, olan yine olur.

bugünün akşam güneşi ne güzeldi. dün gecenin göğünden üç meteor düştü avuçlarıma. yüzüme sürdüğümden belki yaşamın parıltılı gözyaşları yıkadı ruhumu bugün. mutluyum. geçmişin düğüm izlerini okşadım ve içim eridi. belki şimdi değil ama bir sonbahar akşamı düşer yanaklarına seni düşündüğüm anlarım. belki. kim bilir sevgili okuyucu. herkesin inandığı bir gerçek ihtimali yok mu? 

eve dönerken ülkü'den aldığım eklerin yarısını sütlü kahve eşliğinde tadıyorum sana bunları anlatırken. bu aralar komaya girecek kadar şeker tüketiyorum. takıntılı olduğum ve her gün aynı saatte tüketmem gereken çöp besinler türedi yaşamımın bu evresinde. pilatesi bıraktım. karın kaslarım, omuzlarımdaki ve kasığımdaki pump damarlar ve müthiş ince belim, kıbrıs dönüşü iki ay içinde saklandı şeker tüketim yorganının altına. yapabileceğimi gördüm. manyak oldum biraz ama dengeyi bulacağımı biliyorum. herkesin inandığı bir gerçek ihtimali yok mu?

ağustos'u ortalarken sonbaharın gelişine biraz seviniyorum. yılların geçmesi korkutmuyor beni. bugünün akşam güneşi ne güzeldi. akan bulutların arasında düşündüm, deli yaşadığım zamanları. deli yaşadım sevgili okuyucu. hatalar da oldu beni özgürleştiren. kızıl bir gölgenin rüzgarında düşündüm bugün. hata dediğim şeyleri bugün de yapardım. hata demek belki hataydı. herkesin inandığı bir gerçek ihtimali yok mu?

bazı anlar ve bireyler film sahnesi gibi zihnimde. ölümler, değişimler, hastalıklar, acılar, ayrılıklar acıtmıyor bu yüzden. çünkü ne zaman istesem zihnimin odalarını ziyaret edip anları ve bireyleri hissedebiliyorum hiç bugün değilmiş gibi. herkesin inandığı ihtimallere rest çeken mutlak bir gerçek yok mu?

balkona çıkıp meteor yağmurunu yakalamaya çalışacağım sevgili okuyucu ve kendim. seni özlemişim.