mor begonvil sarmaşığı.

hatırlıyor musun o zamanları.
arabanın camlarını sonuna kadar açıp nasıl da dinlemişti gecenin sesini. hızlandığında korkup bedenini geri çekmişti, rüzgarın saçlarını okşamıştı elleriyle. en azından o öyle hayal etmişti, rüzgarla gizli dostluğunu kimseye söylememişti.
sabaha karşı ışıkları düşerken uykulu gözlerine, çocukluğundan gelen hanımeli kokuları dolmuştu kucağına. bir fırın bulup aldıkları sıcak ekmeği, denizin üzerinde uçuşan kuşlara el sallayarak paylaşmışlardı.
mor begonvillerin içinde, beyaz yatağında heyecandan uyuyamamıştı. yaşamak isteği aceleci, oyunu kaçırmak istemeyen çocuk. zaman kaçmasın ellerinden.
güneşe dönmüştü yüzünü. çiçeklerin tatlı ferah kokusu, dizlerinin üzerinde uçuşan elbisesi. kırmızı ojeleri altın kumların içinde açan çiçek.
denize doğruydu heyecanlı koşuşturması. bedeni alıştığında tuzlu suyun parıltısına, yer çekiminin sorumluluğundan sıyrıldığında... özgürdü.
güneşin karşısında çıplaktı. saklayacak ne vardı. ufuk çizgisinden geçen yelkenlileri hayal ederek uyuyakaldı. sakız rakısı döküldüğünde diline, akşam güneşinin koynunda uyandı.  henüz incilerini dökmemiş, dolunayı bekleyen yakamozların kızıllığı son altınlarını bırakmıştı sakinleşen suların en gizli yerlerine.
saçları dalgalı, dudakları ıslak. öyle sakin ve heyecanlı yürümüştü sahili. öyle geçmişti o iskeleden. kalbi gökyüzünde.
gümüşten zeytin dalları saçlarında taç. dans ederken yunan ezgileriyle, alkış seslerinde hayatın sevda ateşi çoktan yakılmıştı. gülüşmeler, bardak sesleri, dostlar, aşklar... avucunda bir unutmabeni çiçeği.

"sen uyu, rüyanı ben göreceğim."