tartılan cümleler.

merhaba. geceleri stavroz çıkarıp coştuğumuz kutlu anların hatrına, 2022 yaz sonunu beklemiyorum. beklemek, kendi içinde coşkulu bir devinim aslında. beklemek derken, birikim yapıyorum. kendime, zihnime, bedenime, ruhuma. akışa da bırakıyorum. 2022 yaz sonunu göreceğim ne malum. bunun da farkındayım. birileri yaptığı paçanga böreğinin kızgın yağından bahsediyor ve sana da yaparım diyor. “senin hayatını değiştiririm.” böyle misyoner pozisyonlara alışkınım. bazıları çok kolay misyon yüklenebiliyor. bunu utanmadan ve sağlama yapmadan, temellendirilmemiş bir hevesle yapıyor ve bu aşırı heyecanlarına beni de dahil ediyor. ben içimden diyorum ki “sakin olalım.” çünkü düştüğünde karşılaşacağın zeminin ne kadar sert olduğunu kırılan kemiklerimden biliyorum. ha dersen ki “ben ciddiye almıyorum. sen kimsin ki bana hisli dinamiklerin fiziği dersini veriyorsun.” bu ok. bunu da anlayışla karşılarım. peki ya sen kimsin okuyucu. 

uçan balonları patlatmada üzerime yok. elimin tersiyle, şangırt diye o keyifli masaları dağıtıp, kapıları kapıyorum. alışkınım. sorun değil. gözden kaçan bakışlara da.

kırdıysam kırmışımdır ama ben sanmıyorum. benim kırıklarım fazla oldu. kime ne zaten. muhattabına da açmayı sevmem. anlayışlı olmayı tercih etmediğim zamanlardayım çünkü hadsizce anlayışlı olduğumu düşünüyorum. şahsi olarak harcamalarım oldu. dövize karşı düşen kağıdın abv. mevzu bahsi burda geçsin. antrparantez. kabuk attıkça varız. ömrümün sonuna dek burada kalmak da var ama kalmaya niyetli miyim. ben hiçbir şeye niyetli değilim. olsam da olmuyor. geceler gündüzden çok farklı. mr. hyde gibi bi şey. kabul etmek gerekir ki bu böyle. kabullenince ki yeni yeni... öyle. 

yeni güne de geçmiş bulunuyoruz. bu vesileyle cumhuriyet bayramımı ve bayramını kutlarım sevgili okuyucu.