Komşu Komşu

Mahalle kültürü iyiden iyiye azaldı yaşadığım yerde. Eskiden, herkesin kendi elleriyle yaptığı müstakil evlerden ve erik ve incir ah bir de dut ağacından oluşan sokağımda artık yeni ve hızlıca kondurulmuş büyük apartmanlar var. Eskiden gökyüzünü daha geniş bir açıdan görebilirken şimdi içimdeki gökyüzüne dönmek zorunda kalıyorum çoğu zaman.
Hatırlıyorum çocukluğumu. Sokak oyunlarımı...
Cemile Teyze'nin bahçesini... Geceleri sarhoş babamı kandırıp bizi kazıklayan bozacıyı, karpuzcuyu, ıhlamur ağacını... Yere şıp şıp düşen dutlarına üzülerek baktığım dut ağacını. Ama asfaltı yapış yapış yapan dutlar, yazın geldiğini müjdeliyordu. Okullar kapanacaktı, koskoca üç aylık bir tatil... Şimdi yaşlandı o ağaç. Dutları yine düşüyor yere ama arabalardan gözükmüyor pek asfaltın renk değişimi.
Eski tadı kalmadı mahallenin. Ama şimdiki halinin de kendine göre güzellikleri var, inkar edemem. Gezinip duruyorum evin içinde ve balkona doğru geçiyorum, görebildiğim kadar gökyüzünü görmeye çalışıyorum. Sokak kedisi bahtsız Okşan'ın evin önüne gelip gelmediğine bakıyorum. Apartmanların balkonlarında insan manzaraları yakalamaya çalışıyorum ama hava soğuduğundan pek bir hikaye okuyamıyorum. Yoldan geçenlere üstten ve gizlice bakıyorum bu defa.
Bu akşam Fiko Teyzelere gittik. Ben, annem ve C. Teyze. Güzelleştirilmeye çalışılmış küçük bir gecekondu. Mahallede kalan sayılı müstakil ve eski evlerden. Kocası üç dört sene önce ani bir trafik kazasıyla öldü. En son annemle bana selam vermişlerdi kaza geçiren kırmızı arabanın kornasını öttürerek. Akşamında haber geldi. Fiko Teyze kocasının ölümüyle fani dünyadaki bazı sıkıntılarından kurtuldu mu bilmiyorum. Ama her Cuma mezar ziyareti yapıyor. Şiddet dolu bir hayatları olduğunu anlatıyorlar. Şimdi mutlu ve rahatlar sanırım. Kazadan sonra oluşan vücut ağrıları dışında. Gerçi insanın dışını içine indirgeyemeyiz. Senelerdir gördüğüm, yanlarında büyüdüğüm insanların, komşuların muhabbetini dinlemek, onlara dahil olmak bana garip bir huzur veriyor. Annemin dizine yatıp okşanıyormuşum gibi. Buna yakın bir huzur. Büyümenin getirdiği tüm sorumluluklardan, hüzünlerden, dertlerden sıyrılıyorum bir an.
Bu gece huzurlu uyuyacağım sanırım.