masalımsı.

ıhlamur ağacı vardı eskiden, eski evimizin balkonundan neredeyse görebildiğim. küçük bir çocuktum ben. okula yeni mi başlamıştım, işte o zamanlar. bir yaz akşamıydı. hava bir çocuk masalı gibi serin sıcaktı. gökte de büyük ihtimalle dolunay ve yere ışık parçaları düşüren yıldızlar... dolunay dede. bir baksanız dolunaya aklınıza gelirsem bir gece. gözler, burun, hafif yorgun tebessüm... dolunay dede. neyse. o yaz akşamında çiçekler ağaç boyundaydı ve sokağımızdaki hanımeli çiçekleri uyanmaya gün doğumunda başlardı. sabah altı suları. mis gibi yaz esintisi, güneşin ilk ışıkları ve hanımeli çiçeği kokusu birleşince tılsımlı bir koku kanatlanıp açık penceremden barbie'li yatak örtümün pembesine konardı. 

ıhlamur ağacıyla o akşam tanıştım. 

*

Bu akşam eve dönerken, tam o pahalı marketin önüne yaklaşmışken gökyüzünde bir yangın fark ettim. sanki yıldız kaydı. halley kuyruklu yıldızı hani seksen yılda devr-i alem yapıyordu ? ama bu gördüğüm daha çok çikolatalı halley'in paketi açılmadan gökyüzünde süzülmesi gibi bir şeydi. iki saniye içinde gökte bir maytap yakıldı ve belki de birinin doğum günü kutlandı. sarı parıldamalar bir çentik attı ve yok oldu. iki saniyelik olay. gözlerim başka yere bakmasaydı kaçırmazdım olayın girişini, gelişmesini, sonucunu. 

Kurutulmuş ıhlamur çiçekleri, kısılan sesime iyi gelir mi... hasta olmaya mecalim yok. tarçın kokulu sıcak ıhlamur çayı çocukluğuma dair hatırlayamadığım masalları aklıma getirdi. annesinin dizinde uyumuş bi yumak bi kedi.